امروزه استفاده از کامپوزیتهای پلیمری تقویت شده با الیاف جهت مقاومسازی و تقویت سازههای فلزی، یک روش نوین و کارا برای بهسازی سازههای فولادی محسوب میشود. وزن پایین، استحکام بالا و مقاومت در برابر خوردگی این نوع کامپوزیتها، آنها را به یک گزینه ایدهال جهت استفاده در بازهی وسیعی از سازهها، نظیر سازههای فولادی، سازههای بتنی و سازههای چوبی تبدیل کرده است. بااینحال، کاهش شدید استحکام چسب متصل کننده این کامپوزیتها به سازه فلزی مادر در برخی شرایط خاص دمایی، استفاده از آنها را با محدودیت جدی مواجه کرده است. امروزه با ورود فناوری نانو به حوزهی ساختمان و پلیمر، این مشکلات تا حدود زیادی در حال مرتفع شدن است.
سازههای فلزی موجود در خلیجفارس، نظیر اسکلهها و سکوهای نفتی در تابستان دمای 50 تا 60 درجهی سانتیگراد را تجربه میکنند. چسبهای تقویتکنندهی رایج، در بازهی دمایی مذکور ضعیف شده و کارایی خود را از دست میدهند. با استفاده از نانوچسب تولید شده در این طرح، میتوان این سازهها را محافظت نموده و موجب صرفهجویی در هزینه و افزایش عمر کاری سازههای فلزی مذکور شد.
نانولولههای کربنی بهعنوان یک نانوذره یکبعدی خواص مکانیکی و الکتریکی منحصربهفردی دارند. خواص مکانیکی عالی و نیز نسبت طول به قطر بسیار بالای این نانومواد امکان استفاده از آنها را بهعنوان یک مسلح کننده در مقیاس نانو فراهم میکند. این مسلح کننده با خاصیت پل زنندگی خود بر روی دو طرف ترک میتواند از توسعهی ترک جلوگیری کرده یا انرژی زیادی را مستهلک کند که این موضوع موجب بهبود خواص مکانیکی نانوکامپوزیت حاصل در مقایسه با مادهی اولیه میشود.