بسپــاران

آثار تاریخی با توجه به قدمت آنها در معرض انواع تخریبها قرار دارند. از جمله این تخریبها میتوان به تخریب توسط انسانها تا تخریب آثار یا مرمتهای انجام شده روی آنها به وسیله عوامل محیطی مانند رطوبت و نور اشاره کرد. نانوفناوری روشها و راههای ابداعی جدیدی را برای حفظ آثار تاریخی فراهم کرده است. یکی از این روشها شامل تهیه نانومواد با ابعاد ریزتر، کارآمدتر و پوششدهی آنها با فرایندهای مختلف از جمله سل ـ ژل است. در این مقاله، انواع پوششهای پلیمری متداول در حفاظت آثار تاریخی ارائه شده است. در این باره، ابتدا به انواع ارزیابیهایی پرداخته شده که باید برای اقدامهای حفاظتی انجام شوند. سپس، به نقش مهم ارگانوسیلیکونها در تهیه نانوذرات سیلیکا و اثر آنها بر خواص پوشش اشاره شده است. دسته مهم دیگر از پلیمرهایی که در تهیه پوششهای پلیمری محافظ آثار تاریخی کاربرد دارند، پلیمرهای آکریلی هستند. با توجه به اهمیت روزافزون و جدید هیبریدهای آلی-معدنی در تهیه پوششهای نانوکامپوزیتی این دسته به طور مجزا بررسی شده است. این ترکیبات روی زمینه های مختلف پوشش داده میشوند تا خواص متنوعی مانند آبگریزی و نوشتارناپذیری را در پوششها ایجاد کنند. در این مقاله، افزون بر کاربرد نانومواد در تهیه پوششهای متداول پلیمری برای استفاده در حوزه حفاظت و مرمت، به سایر کاربردهای نانوفناوری در تهیه نانومواد برای استحکام بخشی نقاشی دیواری، پاکسازی پلیمرهای فرسوده از روی آثار تاریخی و استحکام بخشی آثار سلولوزی در برابر قارچ نیز اشاره شده است.

جهت مطالعه ادامه مطلب می توانید فایل مقاله را از اینجا دانلود نمایید.

نویسندگان

امیر ارشاد لنگرودی - حمید فدایی - کامران احمدی