لوله‌های پلی‌اتیلن در معرض مواد شیمیایی
درجه بندی‌های استاندارد فشار لوله‌های پلی‌اتیلن، برای آب در دمای ۲۳ درجه سانتی‌گراد انجام شده‌اند. همچنین، به خوبی می‌دانیم که لوله‌های پلی اتیلن در تأسیسات متداول رو یا زیرزمینی زنگ نمی‌زند دچار خوردگی نمی‌شوند و تحت اثر خوردگی گالوانیک قرار نمی‌گیرند. با این حال، در حالتی که انتقال سیال غیر از آب به وسیله لوله مدنظر باشد، و یا در صورتی‌که لوله در محیطی که از نظر شیمیایی مضر است، نصب شده باشد باید ملاحظات لازم در تعیین درجه فشار مناسب برای آن در نظر گرفته شوند. قرار گرفتن پیوسته در معرض برخی مواد می‌تواند باعث کاهش استحکام دراز مدت مواد پلی‌اتیلنی به دلیل حمله یا جذب شیمیایی شود.
در برخی موارد، مثل اکسید کننده‌های قوی یا سایر عوامل که به پلی‌اتیلن حمله شیمیایی می‌کنند، کاهش تدریجی و غیرقابل برگشت استحکام می‌تواند،خواص عملکردی را با چالش های جدی روبه‌رو کند. طول عمر مفید اینگونه موارد تابعی از سطح شیمیایی عامل مورد نظر، غلظت آن، کل زمان در معرض قرار گرفتن و دماست. موارد زیادی وجود دارد که در آن‌ها لوله‌های پلی‌اتیلن با وجود حمله شیمیایی تدریجی، باز هم طول عمر کافی دارند و بهترین گزینه موجود از نظر اقتصادی هستند.
در مواردی که لوله‌های پلی‌اتیلن در معرض هیدروکربن‌های مایع قرار می‌گیرند، مقدار اندکی از این مواد جذب دیواره لوله شده و اثر نامطلوب چشمگیری بر استحکام لوله در دراز مدت نمی‌گذارد. تأثیر این پدیده به حداکثر مقدار هیدروکربن قابل جذب محدود می‌شود که به نوع هیدروکربن و دمای کاری بستگی دارد. اثر این پدیده بر استحکام در دراز مدت کم است چرا که جذب هیدروکربن باعث حمله شیمیایی به ساختار پلی‌اتیلن نمی‌شود. به علاوه باید توجه داشت که ممکن است با از بین رفتن یا کاهش قرار گیری در معرض هیدروکربن، جذب تدریجا حالت معکوس بگیرد. معکوس شدن روند جذب در هیدروکربن‌های سبک‌تر مانند میعانات و هیدروکربن‌های گازی، ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها بعد از توقف تماس به وقوع بپیوندد. با این حال، واجذب هیدروکربن‌های مایع سنگین‌تر آنقدر کند است که حضور آن‌ها را دائمی در نظر می‌گیرند. می‌دانیم که قرار گرفتن در معرض اغلب هیدروکربن‌های گازی، باعث کاهش استحکام دراز مدت لوله نمی‌شود.
ایجاد اتصالات جوش گرمایی بین لوله‌ها متأثر از هیدروکربن مایعی که قبلا جذب شده است، می‌باشد. وجود هیدروکربن جذب شده در دیواره لوله موجب شکل‌گیری اتصالات ذوبی کم استحکام می‌شود چرا که هیدروکربن جذب شده با حرارت دیدن ذوب و سپس بخار می‌شود و از جوش ممانعت کرده و یا استحکام آن را کاهش می‌دهد. معمولا وجود آلودگی‌های هیدروکربنی را می‌توان با دیدن حباب یا گودی در مواد مذاب، بعد برداشتن صفحه حرارت‌دهی، شناسایی نمود. از آن‌جایی که استحکام و اعتبار اتصالاتی که دچار آلودگی هیدروکربنی هستند، محل سؤال است، در چنین شرایطی از روش‌های اتصال مکانیکی استفاده می‌شود. استحکام و اعتبار جوش گرمایی که پیش از جذب هیدروکربن‌ها اجرا شده‌اند، تحت تأثیر جذب هیدروکربن قرار نمی‌گیرد.
به عنوان یک قانون کلی، می‌توان از لوله‌های پلی‌اتیلن در کاربردهای تحت فشار و به‌صورت ایمن از دماهایی به کمی ۴۰- درجه‌سانتی گراد تا دماهای بالایی در حدود ۶۰ درجه‌سانتی‌گراد استفاده نمود. بازه دمایی مجاز در خدمات غیر فشاری تا ۸۲ درجه سانتی‌گراد گسترده می‌شود. تعداد اندکی از مواد اولیه پلی‌اتیلن، گواهی استفاده تحت فشار در دمای ۸۲ درجه سانتی‌گراد را دارا هستند.
منبع:
http://fa.parsethylene-kish.com/spparsekish/default.aspx?page=Document&app=Documents&docId=11727
Handbook of Polyethylene Pipe by Radzinski
برگرفته از سایت :پلینو